Σαν ταχυμεταφορέας με μηχανάκι δουλεύω από το 2019, σχεδόν 4 χρόνια. Και τα 4 χρόνια στη Γενική Ταχυδρομική. Η σύμβαση μου στην εταιρία είναι 6ήμερη / 40 ώρες. Ξεκίνησα να δουλεύω στο κατάστημα της Αγ. Παρασκευής, μετά της Κατεχάκη, από εκεί της Λαυρίου και τώρα με έχουν στείλει εδώ και κάποιες βδομάδες στης Δραπετσώνας. Όταν ξεκινάς να δουλεύεις ως νέος κούριερ, συνήθως σε χρησιμοποιούν ως «μπαλαντέρ». Οι μπαλαντέρ καλύπτουν τα κενά που προκύπτουν στη δουλειά και αναπληρώνουν τους βασικούς εργαζόμενους όταν παίρνουν τις άδειές τους. Δηλαδή επειδή είσαι καινούργιος και ψάρακας, σου αφήνουν τις δύσκολες παραδόσεις, τους «κακούς» πελάτες κι αυτοί παίρνουν τα δέματα με καλά tips. Εγώ, όταν ξεκίνησα να δουλεύω στην εταιρία, με έστελναν σε πολλές περιοχές. Το δρομολόγιο μου ήταν η Αγ. Παρασκευή, ο Χολαργός – Παπάγου, το Νέο Ψυχικό και η Ελληνορώσων. Δούλεψα ως μπαλαντέρ για το πρώτο εξάμηνο. Σε κάποια φάση δεν άντεξα, τσακώθηκα και τους ζήτησα συγκεκριμένο δρομολόγιο το οποίο και το κέρδισα.
Η εταιρεία μας παρέχει όλα τα μέσα ατομικής προστασίας (αδιάβροχα, κράνη, γάντια, μπουφάν μηχανής) αφού πλέον έχει γίνει υποχρεωτικός νόμος μετά τις απεργίες της ΣΒΕΟΔ. Όταν βρέχει, η δουλειά πάει τραγικά πίσω. Έχουμε διεκδικήσει μαζί με κάποιους συναδέλφους, σε μέρες με κακοκαιρία να βγαίνουμε μόνο για τις σημαντικές παραδόσεις, όπως ας πούμε για φάρμακα ή για τις παραλαβές των μαγαζιών, γιατί από εκεί βγάζουν τα λεφτά οι εταιρίες courier. Βρακιά και τέτοια δεν πάμε. Βέβαια, η δουλειά αυτή μετατίθεται την επόμενη μέρα. Σκέψου ότι με τα περσινά χιόνια είχε μαζευτεί ένας όγκος δουλειάς 3-4 ημερών.
Με τον covid και το lockdown, η δουλειά αυξήθηκε κατακόρυφα και η εταιρεία αποφάσισε να προσλάβει κάποιους εργαζόμενους, αλλά με ορισμένου χρόνου, πχ κάποιοι δίμηνοι, άλλοι μηνιαίοι. Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου εμφανίστηκαν ως μια έκτακτη λύση στο lockdown, τώρα όμως αποτελούν καθεστώς για πολλούς. Ο όγκος δουλειάς ήταν τόσο μεγάλος που η εταιρία βρήκε κι άλλους τρόπους για να μπορέσει να ανταπεξέλθει και να αποφύγει ένα black out. Έτσι, μας έδωσαν τη δυνατότητα να δουλεύουμε υπερωρίες αμειβόμενοι με το κομμάτι όπως και ανέθεταν στους ταρίφες και τους οδηγούς τουριστικών mini van την παράδοση των δεμάτων. Εκείνη την περίοδο έβλεπες ουρές από ταξιτζήδες να περιμένουν έξω από τα καταστήματα για να παραλάβουν τα δέματα.
Η πανδημία ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας. Στην αρχή κανείς δεν ήξερε με ποιον τρόπο κολλάς τον ιό, πώς πρέπει να προστατευτείς κλπ. Θυμάμαι ότι τον πρώτο μήνα δεν υπήρχε κάποια οδηγία από την εταιρεία για το πώς θα δουλεύουμε. Δεν υπήρχε δηλαδή μια οδηγία που να λέει ότι εμείς θα αφήνουμε τα δέματα έξω από την πόρτα ή δε θα δίνουμε το κινητό μας στους πελάτες για τις ηλεκτρονικές υπογραφές. Σκέψου ότι ένας συνάδελφος επειδή πήγαινε κάθε μέρα δέματα στα νοσοκομεία Σωτηρία και Γεννηματά ξεκίνησε να ζητάει από την εταιρία να του δίνουν μάσκες. Και κάπως έτσι, ξεκινήσαμε να πιέζουμε όλοι μαζί του, για να μας παρέχουν όλα τα απαραίτητα μέσα προστασίας από τον ιό.
Το 2019 ξεκινάνε οι μαζικές εκκαθαρίσεις, (από το επιχειρησιακό ΣΕΓΕΤΑ κυρίως), όσων πρωτοστατούν στις προσπάθειες για υπογραφή συλλογικής σύμβασης, με απολύσεις, μηνύσεις και εκδικητικές μεταθέσεις σε άλλα υποκαταστήματα. Προφανώς, όλη αυτή η ιδέα της επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης δεν άρεσε καθόλου στην εταιρία. Οι προσπάθειες για την υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης είναι πολύ σημαντικές, αλλά υπάρχει κι η ανάγκη να μιλήσουμε για τα καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν στην δουλειά ενός courier. Και για αυτά, δυστυχώς μέχρις στιγμής, δεν υπάρχει κάποια φωνή ούτε από το επιχειρησιακό σωματείο, ούτε κι από το ΣΕΤΤΕΑ που είναι το κλαδικό. Στις 11 Απρίλη η εταιρία προχώρησε στην απόλυση συναδέλφου από το κατάστημα της Κηφισιάς λόγω της συμμετοχής του στην γενική απεργία της 6ης Απρίλη. Η απόλυση αυτή συνοδεύτηκε με απειλές και σε άλλους απεργούς, καθώς και σε μένα τον ίδιο. Εκείνη την περίοδο κυκλοφορούσε έντονα η φήμη ότι η εταιρία θα πουληθεί σε κάποιον μεγάλο επιχειρηματία ή στην Amazon. Εμείς θορυβηθήκαμε από όλα αυτά, με το εργασιακό μας μέλλον να φαίνεται αβέβαιο και συγκροτήσαμε την Επιτροπή Eργαζομένων Γενικής Ταχυδρομικής.
Φτάνοντας στο σήμερα, η εταιρία έχει πουλήσει τα περισσότερα μαγαζιά που είχε αγοράσει λίγο καιρό πριν από καταχρεωμένους πράκτορες franchise, με πολλούς συνάδελφους να έχουν απολυθεί ή αναγκαστεί να παραιτηθούν. Το ΣΕΓΕΤΑ δεν έχει πάρει κάποια θέση για τις πρακτικές franchising που ακολουθεί η εταιρία. Από τη μία, μας έλεγαν ότι όποιος συνάδελφος υπογράψει στα νέα franchise καταστήματα είναι βλάκας, από την άλλη, δεν έχουν πει κουβέντα σαν σωματείο για τις δυσμενείς μεταθέσεις που έχουμε υποστεί. Εμένα με έχουν στείλει να δουλέψω από την Αγ. Παρασκευή στη Δραπετσώνα, ενώ θα μπορούσα να δουλέψω σε ένα κοντινότερο κατάστημα της μητρικής. Ένας άλλος συνάδελφος μετατέθηκε από το κατάστημα της Αγ. Παρασκευής σε αυτό της Γλυφάδας. Τον Πειραιώτη τον στείλανε να δουλέψει στην Κηφισιά. Προφανώς όλα αυτά έγιναν ξαφνικά και εκδικητικά, εν μια νυκτί και χωρίς καμία ενημέρωση, με απώτερο σκοπό να παραιτηθούμε για να μην πληρώσουν τις αποζημιώσεις μας.
Στην αρχή βασικό αίτημα της επιτροπής ήταν να μην πουληθούν σε franchise τα μητρικά καταστήματα στα οποία δουλεύαμε. Όταν πουλήθηκε το κατάστημα της Κατεχάκη, την επόμενη μέρα συγκεντρωθήκαμε απ’ έξω, ζητήσαμε συνάντηση με την διοίκηση και απαιτήσαμε να ισχύσει ο νόμος. Δηλαδή ο νέος ιδιοκτήτης να απορροφήσει όλο το προσωπικό που δούλευε εκεί με τους ίδιους όρους και συνθήκες εργασίας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έγιναν, και ο νέος ιδιοκτήτης κράτησε όσους υπέδειξαν οι ρουφιάνοι ότι «αξίζουν» να μείνουν αλλά με μικρότερες απολαβές. Αφού πρώτα όμως παραιτούνταν οικειοθελώς για να μην πληρωθούν οι αποζημιώσεις.
Στη συνέχεια, 15 συνάδελφοι από το κατάστημα της Κατεχάκης προχωρήσαμε σε ομαδική καταγγελία στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας για τις εκδικητικές μεταθέσεις, την ελλιπή ενημέρωση μας από την εταιρία και τη μη απορρόφηση μας από τη νέα διεύθυνση. Η εταιρεία επιδιώκει συνεχώς τις αναβολές προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να εξαντλήσει την υπομονή μας και να μας ωθήσει σε παραιτήσεις. Από τους 15 μέχρι στιγμής ένας συνάδελφος έχει παραιτηθεί διότι δεν μπορούσε να δουλέψει μακριά από το σπίτι του λόγω σοβαρής ασθένειας συγγενικού του προσώπου κι άλλος ένας έχει απολυθεί. Προσωπικά πιστεύω ότι μια δικαστική δικαίωση του αγώνα μας θα αφήσει σημαντική παρακαταθήκη για όλους τους εργαζόμενους στις ταχυμεταφορές. Η συνέχεια θα είναι δύσκολη αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα τα παρατήσουμε.
NEW WORKER TIMES
Μάρτης 2023