Η αποτυχία της διαχείρισης της πανδημίας
Ξανά και ξανά αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο έλεγχος την πανδημίας έχει χαθεί. Εκτόξευση κρουσμάτων, νοσοκομεία σε κατάσταση διάλυσης, κλείσιμο τακτικών χειρουργείων, διασωληνώσεις στους διαδρόμους και δεκάδες νεκροί καθημερινά. Σε αυτή τη κρίσιμη συνθήκη η κυβέρνηση με σύσσωμα όλα τα κανάλια έχουν κατονομάσει τον ένοχο. Είναι οι ανεμβολίαστοι. Η απλουστευτική αυτή θεωρία αποτελεί πολιτικό εργαλείο απόδοσης ευθυνών στον ανεμβολίαστο πληθυσμό με στόχο τη συσκότιση γύρω απ’ τα εγκληματικά αποτελέσματα που επιφέρει ο τρόπος αντιμετώπισης της πανδημίας. Η λογική της «ατομικής ευθύνης» απογειώνεται κι επιβάλλονται υπέρογκα πρόστιμα της τάξης των 100 ευρώ και αποκλεισμοί από την κοινωνική ζωή. Το εμβόλιο μέχρι στιγμής μειώνει την πιθανότητα βαριάς νόσησης και συνεπώς θανάτου. Αυτό το πράγμα δεν είναι λίγο. Είναι σημαντικό να σωθούν όσο γίνεται περισσότερες ανθρώπινες ζωές. Από την άλλη, το εμβόλιο αποτελεί κυρίως ένα ατομικό μέσο προστασίας που δεν αρκεί από μόνο του για την αντιμετώπιση της πανδημίας και το χτίσιμο του τοίχους της ανοσίας. Το εμβόλιο πλασάρεται από τα κράτη και τις φαρμακοβιομηχανίες ως “πανάκεια” που θα μας βγάλει από την υγειονομική κρίση. Και αυτό δεν είναι τυχαίο καθως φιλοδοξούν με αυτό τον άμεσο και μη κοστοβόρο τρόπο να αναχαιτίσουν την πανδημία, χωρίς να αναγκαστούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για την ενίσχυση της κοινωνικής πρόνοιας και περίθαλψης. Είναι προφανές ότι η εξέλιξη της πανδημίας είναι δραματική και η αποτυχία τους διαρκής.
Γοργά βήματα προς την ιδιωτικοποίηση της υγείας
Με την έλευση της μετάλλαξης Όμικρον, δεδομένης της αυξημένης μεταδοτικότητας, οι ατελείωτες ουρές έξω από τα κέντρα υγείας και φαρμακεία έγιναν ξεκάθαρα ορατές, ιδιαίτερα την περίοδο των Χριστουγέννων. Κι αυτό γιατί σε ελάχιστες δημόσιες δομές υγείας μπορούσε κανείς να πραγματοποιήσει δωρεάν διαγνωστικό τεστ. Αυτό το μεμονωμένο παράδειγμα αναποτελεσματικής διαχείρισης μιας καθημερινής ανάγκης συγκεντρώνει στην μικρογραφία του την κεντρική επιδίωξη της κυβέρνησης: Το σπρώξιμο του κόσμου από το καταρρακωμένο δημόσιο σύστημα υγείας στον ιδιωτικό τομέα. Η μέχρι τώρα διαχείριση αποδεικνύει ότι ο κύριος προσανατολισμός του ΕΣΥ είναι τα δημόσια νοσοκομεία να “κοβιντοποιούνται” και ο ιδιωτικός τομέας να αναλαμβάνει κυρίως όλες τις υπόλοιπες παθήσεις, αποζημιώνοντας τους κλινικάρχες με “ζεστό” κρατικό χρήμα. Επίσης, αρκετά κέντρα υγείας έχουν αναστείλει σημαντικές λειτουργίες τους για να μετατραπούν σε εμβολιαστικά κέντρα και σειρά παίρνουν τώρα ολόκληρα νοσοκομεία. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η μετατροπή του νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης σε εμβολιαστικό κέντρο, με ακυρώσεις χειρουργείων και θεραπειών εκατοντάδων παιδιών, και φυσικό επόμενο την μεταφορά των περιστατικών σε ιδιωτικές κλινικές με υπέρογκα κόστη στις πλάτες των νοσηλευομένων και την υπερφόρτωση των εναπομενόντων παιδιατρικών νοσοκομείων (Αγία Σοφία και Αγλαΐα Κυριακού). Παράλληλα έχει επιβληθεί εδώ και κάτι μήνες η αναστολή των καθηκόντων χιλιάδων ανεμβολίαστων υγειονομικών με την απόλυση τους να είναι προ το πυλών. Η εκδικητική απομάκρυνση τους εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο την διαχρονική στρατηγική των εκάστοτε κυβερνήσεων για την αναδιάρθρωση του ΕΣΥ που περιλαμβάνει κλείσιμο νοσοκομείων, συγχωνεύσεις κλινικών κι επέκταση των εργολαβιών μέσω ΣΔΙΤ-Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα.
Δε θα πεθάνουμε για την οικονομία
Κανένα ουσιαστικό μέτρο πρόληψης δεν έχει παρθεί σε χώρους δουλειάς, ειδικά σε μεγάλους εργασιακούς χώρους του εμπορίου και της βιομηχανίας, όπου οι εργαζόμενοι συνωστίζονται για να βγει η παραγωγή και η διανομή. Χαρακτηριστική είναι η οδηγία από την διοίκηση των Public στους εργαζομένους που νοσούν από κορονοϊό: “Πάρε ένα Depon και έλα στην δουλειά”. Για πολλές εργαζόμενες που δεν έχουν εμβολιαστεί, καλούνται να βάλουν βαθία το χέρι στην τσέπη για να εργαστούν έχοντας υποστεί μια μεγάλη μείωση του μισθού τους. Μιλάμε για 2 υποχρεωτικά τέστ την εβδομάδα με το κόστος να υπολογίζεται στα 60-80 ευρώ το μήνα. Και αν νοσήσει κάποια από εμάς τι γίνεται; Πλέον, σύμφωνά με τους ειδικούς, αρκούν 5 μέρες αναρρωτικής καραντίνας για να επιστρέψει κάποιος στην δουλειά, αγνοώντας την επικινδυνότητα της μεταδοτικότητας του ιού. Ξαφνικά o ιός μετατρέπεται σε ένα ακίνδυνο κρυολόγημα, τα υγειονομικά πρωτόκολλα αλλάζουν εν μια νυκτί υπό τον φόβο του black out στην παραγωγή και στη ζυγαριά υγεία-οικονομία, η πλάστιγγα γέρνει προς την πλευρά της οικονομίας, δηλαδή προς την πλευρά των συμφερόντων του κεφαλαίου, για άλλη μια φορά. Στο ζήτημα των συγκοινωνιών, ενάμιση χρόνο τώρα συνεχίζουμε να στοιβαζόμαστε σαν σαρδέλες για να μετακινηθούμε προς τις δουλειές ή τις σχολές μας. Κι αντί να αυξηθούν τα δρομολόγια για να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός, μας αναγκάζουν να πληρώνουμε από την τσέπη μας τις μάσκες υψηλής αναπνευστικής προστασίας. Τέλος, παρότι τα σχολεία, αποτελούν αποδεδειγμένα μια από τις μεγαλύτερες εστίες υπερμετάδοσης, άνοιξαν με την παροχή ενός self test την εβδομάδα, με στοιβαγμένους μαθητές σε τάξεις των 28 ατόμων και με την οδηγία το τμήμα να κλείνει μόνο όταν έχει νοσήσει το 50%+1.
Κι όμως. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι διαχείρισης της πανδημίας που θα βάζανε στο κέντρο τις ανάγκες των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των ευάλωτων ομάδων.
Παλεύοντας για ένα ενισχυμένο μοντέλο δημόσιας περίθαλψης χωρίς αποκλεισμούς, φακελάκια και φαρμακευτικές μπίζνες.
Διεκδικώντας δωρεάν τεστ για όλους κι όλες, ώστε να μην μετακυλίεται το κόστος της διάγνωσης στις δικές μας πλάτες.
Μπλοκάροντας τις απολύσεις και τις αναστολές που τέθηκαν σε συναδέλφους/ισσες λόγω του υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Δυναμώνοντας τους αγώνες και τα αιτήματά μας, με σκοπό τη βελτίωση των όρων εργασίας και την προστασία της υγείας μας στην δουλειά, τα σχολεία, τις μετακινήσεις μας στην πόλη.
Κινήσεις για την Ταξική Αυτονομία
Φεβρουάριος 2022