Την Τετάρτη 31/01 τα τρία κλαδικά σωματεία (ΣΕΡΕΤΕ, ΣΜΤ Μακεδονίας, ΣΕΤΗΠ) οργάνωσαν κινητοποίηση έξω από την κεντρική είσοδο του Εθνικού Κέντρου Έρευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), ενάντια σε περιστατικά μη ανανέωσης συμβάσεων ορισμένου χρόνου (λέγε μας, απολύσεις). Εκτός από την επαναπρόσληψη των συναδελφισσών διεκδικούν: αύξηση μισθών, κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και θέσπιση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο της έρευνας.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων στο ΕΚΕΤΑ οι συνάδελφοι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν λίγο πριν την λήξη της σύμβασης τους, ότι δεν θα καταστεί δυνατή η συνέχιση της «συνεργασίας» τους, λόγω έλλειψης νέων έργων. Όμως, ούτε τα πρότζεκτ που δουλεύουν ήδη οι εργαζόμενες έχουν τελειώσει, ούτε το Κέντρο έχει σταματήσει να αναλαμβάνει νέα έργα. Γίνεται αντιληπτό λοιπόν ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν πρόφαση της εργοδοσίας για να προχωρήσει σε απολύσεις, μια άποψη που ενισχύεται από το γεγονός ότι δύο ερευνητές είναι συνδικαλιστικά ενεργοί, συμμετέχοντας σε μοιράσματα συνδικαλιστικού υλικού και απεργίες.
Οι συνδικαλιστικοί φορείς στον κλάδο με μια πληθώρα κινητοποιήσεων και δράσεων έχουν κάνει γνωστή την ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στα ερευνητικά κέντρα. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, με ολιγόμηνες συμβάσεις ή με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών (ΔΠΥ) σημαίνουν ελλειπή εργασιακά δικαιώματα όσο αναφορά άδειες, δώρα, επιδόματα, ασφάλιση κλπ. Καθιστούν τον εργαζόμενο πειθήνιο, μιας και οποιαδήποτε άρνηση προς την διοίκηση ή διεκδίκηση των αυτονόητων μπορεί να συνεπάγεται την απόλυση του (την μη ανανέωση της σύμβασης του δηλαδή).
Συνεπώς, καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι μέσα στους «άτυχους» που δεν θα ανανεωθεί η σύμβαση τους, βρίσκονται και συνάδελφοι που αγωνίζονται και διεκδικούν. Φαίνεται πως η διοίκηση με αυτή την κίνηση, θέλει να στείλει ένα μήνυμα σε όλους τους εργαζομένους να μην μιλάνε, αλλιώς θα βρεθούν στο δρόμο!
Στο ερώτημα για το πως μπορεί να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση η Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο ΕΚΕΤΑ απαντά:
«Οι εργαζόμενοι/ες πρέπει να οργανωθούμε στη βάση, ώστε να έχουμε τη δύναμη να αποτρέπουμε και να αντιπαλεύουμε τέτοια περιστατικά, κόντρα στον ατομικό δρόμο, κόντρα στις διαθέσεις των αφεντικών που μας αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμες/ους. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο έντονης φτωχοποίησης λόγω της όλο και αυξανόμενης ακρίβειας, που οι ζωές μας υποβαθμίζονται, με τα μέσα πάλης μας να χτυπιούνται και τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες να χάνονται. Αυτή η συνθήκη δεν μπορεί να συνεχιστεί! Οι απολύσεις συναδέλφων/ισσών μας αποτελούν πρόκληση!»
New Worker Times
Πηγές:
